(με αφορμή έναν προσφιλή στίχο της Κικής Δημουλά:
Έχω κι εγώ ένα σωρό απωθημένους ουρανούς, μα δε σκοτώνω άστρα)
Κτήριο Marco Polo, Πανεπιστήμιο Sapientza, Ρώμη.
Laboratorio Studi Neogreci, “Myrsini Zorba”
Σε έναν υπόγκριζο τοίχο, εκεί που κάθε μέρα εκατοντάδες φοιτητές απλώνουν την ξενοιασιά της σχόλης τους, η νέα παρουσία είναι η Κική Δημουλά. Στοχαστική, εμβριθής και πλέον κι εκείνη αστρικό σώμα, ατενίζει μία πηγή φωτός, καθώς σώματα ανδρών και γυναικών (σε ίσο αριθμό) πέφτουν, σε πύρινες τροχιές, ενώ ένα κοριτσάκι, σε διπλή στάση ικεσίας και συλλογής, περιμένει να μαζέψει τους ανθρώπους- πεφτάστρια. Το κοριτσάκι σκέπει ο στίχος της ποιήτριας Έχω κι εγώ ένα σωρό απωθημένους ουρανούς, μα δε σκοτώνω άστρα.
Όμως, μία λεπτή γυναικεία μορφή κρατιέται από ένα σκοινί που αιωρείται στο σύμπαν, θυμίζοντας και τον Ελεγκτή του Μίλτου Σαχτούρη.
Όλοι μας πιστεύω πως έχουμε περάσει τις καλές μας και τις κακές μας περιόδους. Και όλοι μας, όταν διανύουμε τις κακές μας περιόδους, ψάχνουμε κάτι να κρατηθούμε, ώστε να αντέξουμε και να μπορέσουμε να συνεχίσουμε. Έτσι κ εγώ ναι βλέπω πολλές φορές τον εαυτό μου σε αυτήν τη γυναίκα και προσπαθώ να κρατηθώ από κάπου, ώστε να αντεπεξέλθω και να συνεχίσω, περιμένοντας τις καλές περιόδους, όταν και γεμίζω τις μπαταρίες μου.
Δεν ξέρω αν τα βλέπω έτσι εγώ, επειδή ζω στο τώρα και όχι σε άλλη εποχή, αλλά πιστεύω πως έτσι έχει εξελιχθεί ο κόσμος, με έναν όχι τόσο όμορφο τρόπο. Επομένως, κατά την άποψή μου, αυτό που «σκοτώνει» άντρες γυναίκες σήμερα είναι η έλλειψη συναισθήματος και η έλλειψη σεβασμού και κατανόησης. Οι περισσότεροι έχουμε κλειστεί στον εαυτό μας και δε σκεφτόμαστε ότι και ο διπλανός μας έχει τα ίδια προβλήματα και τα ίδια συναισθήματα. Αντίθετα. ένας άνθρωπος μπορεί να φωτίσει και να γίνει "αστέρι", με τη δύναμη της αγάπης και της κατανόησης.
Όταν μου ανατέθηκε να σχεδιάσω μια τοιχογραφία, βασισμένη σε ένα ποίημα της Κικής Δημουλά, αυτή η φράση μου έγινε αμέσως εικόνα: "Έχω και εγώ ένα σωρό απωθημενους ουρανούς μα δε σκοτώνω άστρα." Αυτή η φράση μπορεί να μεταφραστεί με αρκετούς τρόπους. Η δίκη μου ερμηνεία είναι πως δε χρειάζεται να ξεσπάμε στους άλλους για τα δικά μας απωθημένα και τους δικούς μας φόβους. Ειδικά σε ανθρώπους που μας νοιάζονται και μας αγαπάνε, δε χρειάζεται να είμαστε αδιάφοροι και εχθρικοί. Γιατί αυτό πληγώνει και καταστρέφει τα όμορφα συναισθήματα που έχουμε μέσα μας. Επομένως, στην εικόνα που έφτιαξα, έχω ένα μικρό κορίτσι, που για μένα είναι η ψυχή μας, η οποία πάντα σκέφτεται σαν μικρό παιδί και χρειάζεται αγάπη, να προσπαθεί να σώσει όποιον πάει να «πέσει».
Όλη η εμπειρία ήταν ξεχωριστή, υπέροχη. Ανυπομονούσα να ξεκινήσει το ταξίδι. Δε θα πω ότι ήταν εύκολο αλλά ήταν όμορφο. Οι άνθρωποι που συνεργάστηκα ήταν παρά πολύ εξυπηρετικοί και ευχάριστοι, κάτι που βοήθησε ιδιαίτερα στη πορεία του έργου. Φυσικά, η Ρώμη είναι μια ιδιαίτερη πόλη που μόνο έμπνευση μπορεί να σου προσφέρει. Σίγουρα θα ήθελα κ άλλες τέτοιες συνεργασίες.
Θα πω ότι είναι δύσκολη, αλλά, τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότερες γυναίκες εμφανίζονται και δίνουν πολύ ουσιαστικά και όμορφα πράγματα σε αυτόν το κόσμο. Εγώ ζω στην Ελλάδα, επομένως μπορώ να μιλήσω για τις συνθήκες εδώ στην Ελλάδα, οι οποίες ξέρω πως δεν είναι οι ιδανικές, αλλά χαίρομαι, όταν βλέπω γυναίκες να μην πτοούνται και να μην περιμένουν τις ιδανικές συνθήκες, αλλά να προσπαθούν να τις δημιουργήσουν για τον εαυτό τους και να βοηθήσουν, πιθανότατα, τις επόμενες.
Σίγουρα σκοπεύω σε περισσότερες συνεργασίες εκτός Ελλάδας και πιστεύω πως, σε αυτήν την περίοδο που διανύω, δε θα μπορούσα να ταυτιστώ περισσότερο από το στίχο που ήδη έβαλα στο έργο: "Έχω και εγώ ένα σωρό απωθημένους ουρανούς μα δε σκοτώνω άστρα”.
Περισσότερα για τη Μελίνα Κοάν :https://www.instagram.com/m.koan/?hl=el
Για περισσότερες πληροφορίες αναφορικά με τη δράση και τις συνακόλουθες διαλέξεις, δείτε το σχετικό άρθρο μας.