ο Κλεομένης Κωστόπουλος (KLE)

Fat Cap ερωτήσεις στους κατάλληλους ανθρώπους.

Σήμερα, ο Κλεομένης Κωστόπουλος (KLE), καλλιτεχνικός διευθυντής και «ψυχή» της Art in Progress και του Διεθνούς Φεστιβάλ Street Art ArtWalks στην Πάτρα.

Σε ποιον "ανήκει" ο αστικός δημόσιος χώρος;

Σε σύγχρονες δημοκρατικές κοινωνίες, ο δημόσιος χώρος οφείλει να ανήκει σε όλους τους πολίτες, ανεξαιρέτως. Ποια είναι τα όρια του δημόσιου χώρου σήμερα και πώς τον προσδιορίζουμε είναι μία πολύ σημαντική κουβέντα, που θα είχε ενδιαφέρον να ξεκινήσουμε στην Ελλάδα και όχι μόνο…

Tagging και street art πάνω και εγγύς σε διατηρητέα, τοπόσημα, αρχαιότητες
και έργα δημόσιας τέχνης: "βανδαλισμός", "ασέβεια", αντίδραση, έκφραση;

Οι τοιχογραφίες συνήθως, χρήζουν ειδικών νόμιμων αδειών, λόγω των ιδιαίτερων χρονικών περιορισμών που δημιουργούνται. Οπότε οι παραπάνω χαρακτηρισμοί δεν μπορούν να αγγίξουν μία νόμιμη συμφωνία και η κριτική μπορεί να είναι μόνο σε ένα αισθητικό επίπεδο. Βέβαια, συμφωνώ με την σκέψη πως πολλοί νόμοι στην Ελλάδα χρειάζονται προσαρμογή ή βελτίωση, ακόμα και σε αυτές τις περιπτώσεις.
Ουσιαστικά, έτσι αυτοί οι χαρακτηρισμοί κυρίως αναφέρονται στην παράνομη δράση του tagging.
Η δική μου, λοιπόν, διάκριση, σε σχέση με τον “βανδαλισμό”, την “ασέβεια” ή την “αντίδραση”, έχει να κάνει και μόνο με την αισθητική παρέμβαση και την πρόθεση του δημιουργού. Αν διακρίνω ένα σχόλιο βασισμένο στην αισθητική φιλοσοφία, τότε μπορώ να εμπλακώ σε οποιοδήποτε διάλογο. Εάν είναι μία παρέμβαση ωμή, με “γηπεδική” αντίληψη της καταστροφής, τότε δεν με αφορά παρά μόνο σε ένα επίπεδο παρατήρησης μίας κοινωνικής ένδειας.
Η έκφραση οφείλει να είναι κυρίως μία πνευματική διαδικασία και δεν χρειάζεται συγκεκριμένο σημείο, τόπο ή κτήριο, ώστε να εκτονωθεί. Μπορεί να επιβιώσει παντού, και σε οποιαδήποτε μορφή είτε υλική είτε άυλη. Η πνευματικότητα της έκφρασης, χαρακτηρίζει και την ποιότητα της κοινωνίας
μας.

Ποιος αποφασίζει τι θα σβηστεί και τι θα διατηρηθεί;

Αυτός που έχει την “ισχύ και την απόφαση” (σημ. ο ΚLE γελάει δυνατά)
Ευτυχώς ή δυστυχώς, ο ιδιοκτήτης που ορίζει ο εκάστοτε νόμος.

Μπορούν το Graffiti, με την street art και το tagging, να είναι κομμάτια της
άυλης πολιτιστικής ταυτότητας και κληρονομιάς μιας πόλης, και μάλιστα
«ιστορικής»;

Κατά τη γνώμη μου, οφείλει να παρατηρείται ως γεγονός και να ενσωματώνεται επιλεκτικά στην πολιτισμική ταυτότητα μίας περιοχής ή μιας εποχής.

Πες μας μία δική σου Fat Cap Story.

Η πιο βιωματική μου σχέση με την τέχνη στον δημόσιο χώρο είναι η δημιουργία και η άνδρωση του ArtWalk, στην Πάτρα. Το μοναδικό στην Ελλάδα ετήσιο διεθνές φεστιβάλ τοιχογραφιών μεγάλης κλίμακας, που πραγματοποιείται από το 2016. Η μοναδικότητά του έγκειτα,ι ακόμη, στο ότι η
συγκεκριμένη παρέμβαση υλοποιείται από την κοινωνία των πολιτών, χωρίς καμία υποστήριξη του τοπικού Δήμου ή του ΥΠΠΟ. Ευτυχώς, έχει την αμέριστη αγάπη και την υποστήριξη από τους ίδιους τους πολίτες.